Public Cloud providers als Amazon en Microsoft bieden een breed scala aan IaaS en PaaS diensten. De basis van deze diensten zijn Cloudresources die je aan kunt maken in je eigen Cloudaccount. Het aanmaken gaat redelijk eenvoudig. Bij organisaties die beginnen met de Public Cloud groeit het aantal aanwezige resources daardoor vaak in een rap tempo. Na een tijdje komt men er dan achter dat de kosten de pan uit rijzen. Hoewel je in Amazon en Microsoft deze kosten inzichtelijk kan krijgen, zijn de selectiecriteria redelijk technisch van aard. Daardoor wordt het voor de business lastig in te schatten waar de kosten precies vandaan komen. Vragen als:
zijn met de standaard selectiecriteria niet tot nauwelijks inzichtelijk te krijgen.
Door het inzetten van een zeer goed doordacht kostenmodel kan gezorgd worden dat de business de Public Cloudkosten wel op een voor haar relevante wijze inzichtelijk kan krijgen en kan zij beter gaan sturen op het gebruik van Public Cloudresources.
Amazon en Microsoft bieden beide de mogelijkheid om de resources die je aanmaakt te voorzien van een of meerdere tags. Sterker nog, bij Amazon is het zelfs nodig deze te gebruiken om aangemaakte resources te benoemen. Amazon koppelt aan resources namelijk een identifier en geen naam. Een tag heeft een naam en een waarde.
Bij het inzichtelijk maken van de kosten kunnen bij zowel Amazon als Microsoft aangemaakte tags als selectiecriteria genomen worden. Door een juiste combinatie van tags toe te voegen aan elk aan te maken resource kunnen kostenoverzichten gecreëerd worden die business relevante informatie verschaffen over het gebruik van deze resources. De hoeveelheid kosten die gemaakt zijn door applicatie-A in applicatielandschap-B in de afgelopen maand of de gemaakte Public Cloudkosten door project X in het afgelopen kwartaal zijn dan inzichtelijk te krijgen.
De opbouw van de te gebruiken tags kunnen het best vastgelegd worden in een vooraf bedacht kostenmodel. Door dit model als basis te gebruiken bij het taggen van elke resource in de Public Cloud, zijn de kosten helder inzichtelijk te krijgen en kan de business gaan sturen op het gebruik van deze resources. Bijvoorbeeld door servers van ontwikkelomgevingen die ’s nachts niet beschikbaar hoeven te zijn uit te zetten, of de hoeveelheid aan gebalanceerde webservers af te schalen als met minder capaciteit de applicatiedienst ook prima functioneert zonder dat de beschikbaarheid in het geding komt.
Mocht je geïnteresseerd zijn in zo’n zeer goed kostenmodel, neem dan contact met me op. Overigens maakt een dergelijk kostenmodel ook onderdeel uit van de APACE-dienst van UniqA.